มีเรื่องที่อ่านมาอยากจะมาเเบ่งปันให้อ่านก่อนนอนครับ
พ่อเฒ่าตาบอดไหว้โต๊ะหมู่บูชาประจำวัดอยู่สม่ำเสมอทุกวัน แกไม่รู้ว่าพระอยู่ที่ไหน แต่แกจำได้ว่ามีคนพาแกมาไหว้ตรงนี้ทุกครั้ง นานไปก็จำระยะก้าวได้แล้วเดินมานั่งคุกเข่าพนมมือไหว้พระเอง กราบโดนเท้าคนที่พับเพียบข้างหน้าบ้าง เดินเหยียบมือคนอื่นบ้าง แกก็ได้แต่ขอโทษไปตามเรื่องตามราว
พระประธานประจำวัดมีชื่อดสียงในหมู่บ้านร่ำลือว่าขอพรอะไรก็ได้สมดังที่
ตั้งใจไว้ มีชาวบ้านแห่มาไหว้พระทำบุญทุกวัน จนวัดคึกคัก
พื้นโบสถ์สะอาดเอี่ยมรอรับชาวบ้านทุกวัน
หลังคาวัดแทบจะเปลี่ยนกรัเบื้องใหม่เงาวับทุกสองปี
พ่อเฒ่าไหว้พระสวดมนต์ไปตามเรื่อง...
อยู่มาคืนหนึ่งพระประธานถูกโจรลักเอาไป ชาวบ้านก็แตกตื่นโวยวายต่างพากันค้นหาถึงสามคืน เมื่อไม่พบก็ท้อใจบ้างเศร้าสลด บ้างโมโหด่าทอ บ้างสาปแช่งคนที่ขโมยพระไป
"แล้วกูจะขอเลขจากใคร สิ้นเดือนนี้กูต้องจ่ายหนี้อีก"
"แม่งเอ้ย! อย่าให้กูเจอยะว่าใครเอาไป"
"แล้วต่อไปนี้เราจะไปไหว้ใครละลุง"
เวลาผ่านไปหกเดือนเศษ ดูเหมืนจะมีสิ่งยึดเหนี่ยวประจำหมู่บ้านเกิดขึ้นมากมาย บ้างกราบต้นตะเคียน บ้างก็ต้นกล้วย ทุ่งลุงมีเกิดวัวประหลาดสองหางขึ้นมาก็กลายเป็นที่ชุมนุมจองหมู่บ้านทันที แต่ก็กลับเป็นปกติในเวลาไม่นานหลังจากวัวตายลง
พ่อเฒ่ายังคงเข้าวัดทุกวัน..... ที่แกรู้สึกถึงความต่างคือฝุ่นที่พื้นจับตัวหนาขึ้น โบสถ์กลับอึกทึกน้อยลง ควันธูปที่แสบจมูกก็หายไป...
"ปู่ ปู่ยังมาไหว้อะไรที่นี่อีก เหลือแต่โต๊ะหมู่เปล่าๆแล้ว พวกเณรยังย้ายไปกุฏิหลังแล้วเลย" เด็กวัดตะโกนข้ามธรณีประตู
"เอ็งว่าอะไรนะ โต๊ะอะไรเปล่า"
"พระประธานท่านหายไปตั้งครึ่งปีแล้ว ปู่ยังจะไหว้อะไร โต๊ะมันไม่ศักดิ์สิทธิ์หรอกนะ"
พ่อเฒ่าหันหัวไปทางโต๊ะหมู่ ตาของแกยังคงมองไม่เห็น แกไหว้พระมืดๆมายี่สิบปีแล้ว แต่ตอนนี้ไม่มีพระแล้ว
พ่อเฒ่าก้มกราบสามครั้ง เอ่ยคำสาธุแล่วเอามือลูบหัว
"ข้าไหว้พระไอ้หนุ่ม ไม่ได้ไหว้โต๊ะ ตาเอ็งบอดเรอะ"
พ่อเฒ่าเดินข้ามธรณีประตูแล้วค่อยๆคลำทางลงบันไดไป
Cr.ศรัทธาหรือตาบอด
พ่อเฒ่าไหว้พระสวดมนต์ไปตามเรื่อง...
อยู่มาคืนหนึ่งพระประธานถูกโจรลักเอาไป ชาวบ้านก็แตกตื่นโวยวายต่างพากันค้นหาถึงสามคืน เมื่อไม่พบก็ท้อใจบ้างเศร้าสลด บ้างโมโหด่าทอ บ้างสาปแช่งคนที่ขโมยพระไป
"แล้วกูจะขอเลขจากใคร สิ้นเดือนนี้กูต้องจ่ายหนี้อีก"
"แม่งเอ้ย! อย่าให้กูเจอยะว่าใครเอาไป"
"แล้วต่อไปนี้เราจะไปไหว้ใครละลุง"
เวลาผ่านไปหกเดือนเศษ ดูเหมืนจะมีสิ่งยึดเหนี่ยวประจำหมู่บ้านเกิดขึ้นมากมาย บ้างกราบต้นตะเคียน บ้างก็ต้นกล้วย ทุ่งลุงมีเกิดวัวประหลาดสองหางขึ้นมาก็กลายเป็นที่ชุมนุมจองหมู่บ้านทันที แต่ก็กลับเป็นปกติในเวลาไม่นานหลังจากวัวตายลง
พ่อเฒ่ายังคงเข้าวัดทุกวัน..... ที่แกรู้สึกถึงความต่างคือฝุ่นที่พื้นจับตัวหนาขึ้น โบสถ์กลับอึกทึกน้อยลง ควันธูปที่แสบจมูกก็หายไป...
"ปู่ ปู่ยังมาไหว้อะไรที่นี่อีก เหลือแต่โต๊ะหมู่เปล่าๆแล้ว พวกเณรยังย้ายไปกุฏิหลังแล้วเลย" เด็กวัดตะโกนข้ามธรณีประตู
"เอ็งว่าอะไรนะ โต๊ะอะไรเปล่า"
"พระประธานท่านหายไปตั้งครึ่งปีแล้ว ปู่ยังจะไหว้อะไร โต๊ะมันไม่ศักดิ์สิทธิ์หรอกนะ"
พ่อเฒ่าหันหัวไปทางโต๊ะหมู่ ตาของแกยังคงมองไม่เห็น แกไหว้พระมืดๆมายี่สิบปีแล้ว แต่ตอนนี้ไม่มีพระแล้ว
พ่อเฒ่าก้มกราบสามครั้ง เอ่ยคำสาธุแล่วเอามือลูบหัว
"ข้าไหว้พระไอ้หนุ่ม ไม่ได้ไหว้โต๊ะ ตาเอ็งบอดเรอะ"
พ่อเฒ่าเดินข้ามธรณีประตูแล้วค่อยๆคลำทางลงบันไดไป
Cr.ศรัทธาหรือตาบอด
Micro.E
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น